فریماه قوام‌صدری از آغاز همکاری خود با مشایخی، ویرایش بسیاری از آثار پیانویی وی را برعهده داشته است. از او می‌توان به عنوان کارشناس آثار پیانویی مشایخی نام برد. بخش بزرگی از آثار پیانوی مشایخی نیز همراه یا بدون ارکستر، توسط وی اجرا و ضبط شده است. مشایخی هرگز دوستدار یا معتقد به موسیقی توصیفی نبوده است. هر آینه توجه او به موضوع تداعی معانی که در تزهای فلسفه‌ی هنر او مورد بحث قرار گرفته است، باعث انتخاب عنوان‌هایی برای بعضی از آثارش شده است. اولین‌بار که او یک موتیف شش‌ضربی از منطقه‌ی جنوب ایران را شنید آن را «سبُک» مانند «پروانه‌ای در کوه‌های زاگرس» توصیف کرد و سپس بر آن شد که آن موتیف را موضوع یک بسط وسیع قرار دهد. این قطعه سند معتبری در ارتباط با موضوع «بسط» در موسیقی ملهم از موسیقی ایران است.
