این مجموعه حاصل ضبط های فوزیه مجد، پژوهشگر موسیقی نواحی، از مراسم نوحه خوانی و نواختن سنج و دَمّام در اربعین سال ۱۳۵۲ در بوشهر است. مراسم اربعین با «سنج و دَمّام» پا می‌گیرد و به طور معمول از هفت دَمّام، هفت سنج و یک بوق استفاده می‌شود. قبل از حضور یافتن نوحه‌خوان اصلی، یک پیش‌خوان تعدادی نوحه می‌خواند تا «بُرهای سینه» شکل گیرند. «بُرسینه» به دایره‌ای از مردها، از پیر و جوان و خردسال، که دور نوحه‌خوان یک حلقه تشکیل می‌دهند گفته می‌شود. نوحه‌خوان منتظر می‌ماند تا حلقه‌ها شکل گیرند و بیشتر شوند و آنگاه وارد میدان می‌شود و پیش‌خوان کنار می‌رود و نوحه‌خوانی شروع می‌شود.
