درباره‌ی این اثر، به قلم علی بهرامی‌فرد می‌خوانیم: «مزامیر منظومه‌ای است از درهم‌تنيدگی خنياهای كهن و زايش نغمه‌های نو بر بستر موسيقی يكی از غنی‌ترين مهدهای هنر اين سرزمين. گاه نغمات و بخش‌هايی از مقام‌ها با روايتی برگرفته از ادراك شخصی مجريان اثر نواخته شده و گاه قطعاتی بر اساس زيبايی‌شناسی و فواصل و جمله‌بندی موسيقی شمال خراسان و تركمن‌صحرا خلق و اجرا شده است. به هر روی، هدف از اين تركيب لزوما بازنوازی سنتی مقام‌ها نبوده، چراكه آنها بارها توسط استادان والامرتبه‌ی موسيقی اين نواحی روايت و اجرا شده‌اند. بلكه رويكرد اصلی اثر عيان‌كردن ظرفيت‌های بالقوه‌ی دو ساز برآمده از دو سيستم موسيقی متفاوت و بر‌هم‌نهی امكانات آنها در امتزاجی متناسب و متعادل است. در اين راستا، انتخاب سنتور دو كوك بم يازده خرك و دوتار معاصر در جهت نيل به همين مقصود بوده است، تا در عين پای‌بند بودن به ريشه‌های برآمده از سنت، تركيب صوتی نامتعارف و نوينی شنیده شود.»
