آواز: مرادعلی سالار احمدی، غلامعلی پورعطایی و بخشی آی‌ممد یوسفی
دوتار: عبدالله سرور احمدی، غلامعلی پورعطایی، محمدحسین یگانه و بخشی آی‌ممد یوسفی
درباره‌ی این اثر، به قلم فریده رهنما می‌خوانیم:«از اواسط سده‌ی بیستم میلادی برخی از موسیقی‌شناسان غربی، موسیقی نواحی ایران را تنها در دایره‌ی سنت شفاهی گنجاندند و این‌چنین، این طرز فکر در ایران هم ادامه یافت. اگر کمی توجه کنیم در این موسیقی و به‌ویژه در موسیقی خراسان، فرهنگ کتبی و شفاهی درهم آمیخته است. فرهنگ کتبی مانند ابراهیم ادهم، شاهنامه، لیلی و مجنون، شاه صنم و غریب یا شعرهای مختومقلی فراغی، از راه موسیقی به جا مانده و خنیاگران ضامن تداوم این فرهنگ هستند. از ویژگی‌های این موسیقی، تنوع سبک و نوع اجرای موسیقی در بخش‌های گوناگون این منطقه است. موسیقی خراسان را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: موسیقی شمال خراسان (قوچان و درگز) و موسیقی شرق و جنوب خراسان (تربت جام، خواف و تایباد). بودن کردها، ترک‌ها و ترکمن‌ها، دامنه‌ی وسیعی در اجرای آهنگ‌های خنیاگران شمال خراسان پدید آورده است؛ به چند زبان می‌خوانند (فارسی، ترکی قوچانی و ترکمنی درگزی، کردی کُرمانجی) و به سبک‌های گوناگون موسیقی آشنایی دارند. این فرهنگ چندوجهی از دیرزمان، یکی از جنبه‌های مهم فرهنگ و هنر ایران به شمار می‌آید..»
