درباره‌ی این اثر، به قلم محمدرضا درویشی می‌خوانیم:«پایه و اساس این موسیقی ملودی‌هایی است که موسیقیدان سرشناس مازنداران احمد محسن‌پور در یک شب سرد زمستانی در کوهستان آمل و در روستای چِلاب در کنار آتش با ویُلن نواخت و من آنها را به نت نوشتم و برای ارکستر تنظیم کردم. شاید آن شب به‌یادماندنی شب عاشورا بود و این شب حکمتی در خود داشت برای سرنوشت پُرپیچ و خم این مجموعه ریشه‌های ملودیک این مجموعه حاصل آن چیزی است که در ذهن دقیق و پژوهشگرانه‌ی احمد محسن‌پور بوده است. در آن سال‌ها ترجیح داده شد به جای استفاده از اشعار قدیمی، شاعران تَبَری‌گوی معاصر مازنداران مانند علی هاشمی چِلابی، اصغر مهجوریان نَماری و دیگر دوستان شاعر برای موسیقی آن شعر بسرایند. و چنین شد که این ترانه‌ها ضمن داشتن ریشه‌های محکم در موسیقی مناطق مرکزی و شرقی مازندران با روحیات واقعی آن زمان مردم نیز گره خورد و این پیوند همچنان تداوم یافته است».
