درباره‌ی این اثر، به قلم سام اصفهانی می‌خوانیم:«مانترا پس از ماندالای درون، دومین تجربه‌ی شخصی‌ام در انتشار مجموعه‌ای برای سولوی پیانوست؛ اصواتِ راویِ دنیای درونی من با خاستگاه شرق و غرب، این بار در مقطعی تازه و نگرگاهی متفاوت از حیث زمان و زیستن. همانند مجموعه‌ی اول در اثرِ حاضر نیز ضمن بهره‌مندی از اصول کمپوزیسیون موسیقی غربی و علمی، از مصالح موسیقایی، رنگ و بیان موسیقی ایرانی به‌طور عامدانه‌ای استفاده شده است؛ در قطعاتی که پیشوند «پانوراما» دارند، مستقیما وامدارِ الگوهای تماتیک یا ریتمیکِ موسیقی دستگاهی، مقامی و محلی ایران زمین بوده‌ام و سایر قطعات رویکردی غیرِ‌مستقیم به نشانه‌های موسیقی ایرانی دارند. انتخاب عنوان «مانترا» علاوه بر غرابت و شوق من به نگرش شرق و ارتباط معنایی با فضای موسیقی حاضر، کنایه‌ای‌است از اصواتی که اندیشه را به مقصد رهایی رهسپار می‌کند.»
