آلبوم «رُخَت بنما» تلاشی است در جهت اجرای موسیقی آوازی در قالب فرم تصنیف و یا ساز و آواز با همراهی سازهای ملی ایران. در این مجموعه سعی شده است، با همراهی و رنگ آمیزی سازها از موسیقی آوازی برای بیان حالات موسیقایی متفاوت و مفاهیم موجود در شعرها استفاده شود. به همین خاطر، در انتخاب شعرها و طراحی آوازها با استفاده از تغییر مایگی تلاش شده است فضایی مرتبط و متنوع شکل بگیرد. تنها قطعه ی سازی این آلبوم «چهارمضراب بیات ترک» است و سایر قطعات در فرم تصنیف اجرا شده اند. ساز و آوازهای بین تصانیف، با مُدگردی و ورود به مایه ی دیگر، به عنوان یک رابط، فضا را برای ورود به تصنیف بعدی آماده می کنند.
