کنانه طبع‌آزمایی پیام جهانمانی است در چارچوب‌هایی شناخته شده‌تر که آن را از آثار قبلی این هنرمند، دیدار و به‌خصوص رها ــ که همانگونه که نام آن ممکن است تداعی کند تجربه‌ای با بیان کاملاً شخصی و شروعی برای «رها»یی از قیدوبندهای معمول موسیقی ایرانی بود ــ متمایز می‌کند. در کنانه، پیام جهانمانی، متفاوت با آثار پیشین، وفاداری بیشتری به انگاره‌های ردیف موسیقی ایرانی از خود نشان می‌دهد، هرچند در اینجا هم مُهر شخصی او و سبک بیان هنری‌اش همچنان آشکار است.
